MAI Science

วันพฤหัสบดีที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ไม่มีความคิดเห็น:

อาจารย์ผู้สอน

...... ผศ.วิวรรธน์ จันทร์เทพย์ ..... มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง, อ.จอมบึง จ.ราชบุรี .....ป.กศ.สูง วิชาเอกดนตรีศึกษา จาก วค.บ้านสมเด็จพระยา...ปริญญาตรี กศ.บ.(เกียรตินิยม)มศว.ประสานมิตร...ปริญญาโท ค.ม.(โสตทัศนศึกษา)จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย...นักศึกษาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน (กลุ่มเทคโนโลยีทางการศึกษา)มหาวิทยาลัยศิลปากร....................บล็อกนี้จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นสื่อกลางในการเรียนการสอนนักศึกษา ปีการศึกษา 2550/1 ขอให้นักศึกษาทุกคนตั้งใจเรียน ขยันหมั่นเพียร รักเขียนอ่านเพื่ออนาคตที่สดใส ส่วนท่านที่เป็นบุคคลภายนอกที่ได้เข้ามาชมบล็อกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของบรรยากาศการเรียนการสอนโดยใช้บล็อกเข้ามาช่วย ถ้าท่านมีข้อสังเกตประการใดโปรดชี้แนะหรือสะท้อนความคิดเห็นให้ทั้งผู้สอนและผู้เรียนทราบได้ทันที เพื่อจะได้แก้ไขปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น

เศรษฐกิจพอเพียง

หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง“...คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างเขาจะว่าเมืองไทยล้าสมัย ว่าเมืองไทยเชย ว่าเมืองไทยไม่มีสิ่งใหม่แต่เราอยู่ อย่างพอมีพอกิน และขอให้ทุกคนมีความปรารถนาที่จะให้เมืองไทยพออยู่พอกิน มีความสงบ ช่วยกันรักษาส่วนร่วม ให้อยู่ที่พอสมควร ขอย้ำพอควร พออยู่พอกิน มีความสงบไม่ให้คนอื่นมาแย่งคุณสมบัตินี้ไปจากเราได้...”พระราชกระแสรับสั่งในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงแก่ผู้เข้าเฝ้าถวายพระพรชัยมงคล เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาแต่พระพุทธศักราช 2517การจะเป็นเสือนั้นมันไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่เราพออยู่พอกิน และมีเศรษฐกิจการเป็นอยู่แบบพอมีพอกิน แบบพอมีพอกิน หมายความว่า อุ้มชูตัวเองได้ ให้มีพอเพียงกับตัวเอง— พระราชดำรัส "เศรษฐกิจแบบพอเพียง" พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระราชทานเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2540เศรษฐกิจพอเพียง เป็นปรัชญาที่ยึดหลักทางสายกลาง ที่ชี้แนวทางการดำรงอยู่และปฏิบัติของประชาชนในทุกระดับ ตั้งแต่ระดับครอบครัวไปจนถึงระดับรัฐ ทั้งในการพัฒนาและบริหารประเทศ ให้ดำเนินไปในทางสายกลาง มีความพอเพียง และมีความพร้อมที่จะจัดการต่อผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายใน ซึ่งจะต้องอาศัยความรอบรู้ รอบคอบ และระมัดระวัง ในการวางแผนและดำเนินการทุกขั้นตอน เศรษฐกิจพอเพียงไม่ใช่เพียงการประหยัด แต่เป็นการดำเนินชีวิตอย่างสมดุลและยั่งยืน เพื่อให้สามารถอยู่ได้แม้ในโลกโลกาภิวัตน์ที่มีการแข่งขันสูงปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงที่ทรงปรับปรุงพระราชทานเป็นที่มาของนิยาม "3 ห่วง 2 เงื่อนไข" ที่ คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ นำมาใช้ในการรณรงค์เผยแพร่ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ผ่านช่องทางต่าง ๆ อยู่ในปัจจุบัน ซึ่งประกอบด้วยความ "พอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกัน" บนเงื่อนไข "ความรู้ และ คุณธรรม"อภิชัย พันธเสน ผู้อำนวยการสถาบันการจัดการเพื่อชนบทและสังคม ได้จัดแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงว่าเป็น "ข้อเสนอในการดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจตามแนวทางของพุทธธรรมอย่างแท้จริง" ทั้งนี้เนื่องจากในพระราชดำรัสหนึ่ง ได้ให้คำอธิบายถึง เศรษฐกิจพอเพียง ว่า "คือความพอประมาณ ซื่อตรง ไม่โลภมาก และต้องไม่เบียดเบียนผู้อื่น"ระบบเศรษฐกิจพอเพียง มุ่งเน้นให้บุคคลสามารถประกอบอาชีพได้อย่างยั่งยืน และใช้จ่ายเงินให้ได้มาอย่างพอเพียงและประหยัด ตามกำลังของเงินของบุคคลนั้น โดยปราศจากการกู้หนี้ยืมสิน และถ้ามีเงินเหลือ ก็แบ่งเก็บออมไว้บางส่วน ช่วยเหลือผู้อื่นบางส่วน และอาจจะใช้จ่ายมาเพื่อปัจจัยเสริมอีกบางส่วน (ปัจจัยเสริมในที่นี้เช่น ท่องเที่ยว ความบันเทิง เป็นต้น) สาเหตุที่แนวทางการดำรงชีวิตอย่างพอเพียง ได้ถูกกล่าวถึงอย่างกว้างขวางในขณะนี้ เพราะสภาพการดำรงชีวิตของสังคมทุนนิยมในปัจจุบันได้ถูกปลูกฝัง สร้าง หรือกระตุ้น ให้เกิดการใช้จ่ายอย่างเกินตัว ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องหรือเกินกว่าปัจจัยในการดำรงชีวิต เช่น การบริโภคเกินตัว ความบันเทิงหลากหลายรูปแบบ ความสวยความงาม การแต่งตัวตามแฟชั่น การพนันหรือเสี่ยงโชค เป็นต้น จนทำให้ไม่มีเงินเพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านั้น ส่งผลให้เกิดการกู้หนี้ยืมสิน เกิดเป็นวัฏจักรที่บุคคลหนึ่งไม่สามารถหลุดออกมาได้ ถ้าไม่เปลี่ยนแนวทางในการดำรงชีวิต

มองต่างมุม

ลองมองต่างมุม
ไม่สำคัญว่า... คุณขับรถยี่ห้ออะไร ?
สำคัญว่า... คุณเคยให้คนที่ไม่มีรถ "นั่ง" มาด้วยกี่ครั้ง
ไม่สำคัญว่า... คุณทำงานล่วงเวลามากขนาดไหน ?สำคัญว่า... คุณให้ "เวลา" แก่ครอบครัว และคนที่รักมากแค่ไหน
ไม่สำคัญว่า... คุณมีเสื้อผ้าทันสมัยกี่ชุดในตู้ ?สำคัญว่า... คุณเคยให้เสื้อผ้าแก่คนที่ "ขาดแคลน" ใส่กี่ชุดไม่สำคัญว่า... คุณมีฐานะอะไรในสังคม ?สำคัญว่า... คุณ "วางตัว" ในระดับไหน
ไม่สำคัญว่า... คุณมีทรัพย์มากเท่าไหร่ ?สำคัญว่า... สิ่งที่คุณมี มันมี "อำนาจ" ชี้ขาดชีวิตคุณแค่ไหนไม่สำคัญว่า... เงินเดือนสูงสุดของคุณเท่าไร ?สำคัญว่า... คุณต้องสละ "อุดมการณ์" เพื่อได้มันมาหรือไม่
ไม่สำคัญว่า... คุณได้เลื่อนขั้นกี่ขั้นแล้ว ?สำคัญว่า... คุณเคย "สนับสนุน" ใครให้ได้เลื่อนขั้นบ้าง
ไม่สำคัญว่า... คุณมีตำแหน่งการงานอะไร ?สำคัญว่า... คุณทำงานสุด "ความสามารถ" หรือไม่
ไม่สำคัญว่า... คุณมีเพื่อนกี่คน ?สำคัญว่า... คุณเป็น "เพื่อนแท้" กับใครบ้าง
ไม่สำคัญว่า... คุณเรียกร้องและปกป้องสิทธิของตัวเองอย่างไร ?สำคัญว่า... คุณทำอะไรเพื่อ "ช่วยและปกป้อง" สิทธิคนอื่นไม่สำคัญว่า... สิ่งที่คุณทำสอดคล้องกับคำพูดของคุณกี่ครั้ง ?สำคัญว่า... มีกี่ครั้งที่คำพูดของคุณ "ไม่สอดคล้อง" กับการกระทำ...

กลอนหวาน

วันนี้!ชั่งเงียบเหงาตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้างอบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้างมีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจแต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลาเธอพูดออกมาอย่างง่ายๆพูดมาว่าอยากขอร้างลาไปและอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครๆที่ดีๆเธอจะให้ฉันทำอย่างไรในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักทีไม่คิดว่าจะมี "วันที่เสียน้ำตา"..

กลอน

กลอนหวานหวาน
++วันนี้!ชั่งเงียบเหงา
ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้าง
อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง
มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ
แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา
เธอพูดออกมาอย่างง่ายๆ
พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป
และอยากให้ฉันพบคนใหม่
ใครๆที่ดีๆเธอจะให้ฉันทำอย่างไร
เมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้
ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักที
ไม่คิดว่าจะมี "วันที่เสียน้ำตา"++

++เวลาเห็นเธอก็รู้สึกหวั่นไหว
เห็นใครๆเค้าก็แอบชอบ
อยากจะบอกว่าฉันชอบ
อยากตะโกนบอกฟ้าว่าใช่เลย++

++แม้นมิได้เธอมาเป็นคู่ใจ
ขอฝันใฝ่ให้เธอได้สุขศรี
จะขอเป็นเพื่อนคอยปลอบและหวังดี
ให้เธอนี่มีความสุขตลอดไป++

++เฝ้าคำนึงคิดถึงแต่น้องนาง
ให้อาไรโหยหาทุกเช้าเย็น
ปานชะนี้เธอจะคิดถึงฉันบ้างใหมเหนอ
เจ้ายาใจคือสุนักที่แสนดีของฉันเอย++

++เธอคือคนดีที่ได้รู้จักเป็นคนเดียวที่ฉันรัก
รักมากกว่าใครทั้งนั้น
ถึงเหตุผลข้อใหญ่ที่สำคัญ
เธอกับเขาเหมาะสมกันและคงรักมั่นตลอดไป
แต่ในเวลาที่เธอหลับฝัน
ขอให้มีฉันเป็นเสี้ยวหนึ่งนะจ๊ะคนดี++

++ความรักไม่มีจริง
ที่ผ่านมาก้อเหมือนรักแล้วทิ้งขว้าง
รักไม่มีจุดตรงกลาง
ไม่เคยมีที่ว่างสำหรับเรา
ไม่รัก ไม่รัก ไม่รัก
ไม่เคยได้รู้จัก รักเป็นแบบไหน
ถ้าจะรักจะลาถามหาได้ที่ใคร
ซักคนมีไหมที่พอจะตอบได้ซักที++

++อยากจะรู้..บอกให้รู้..เถอะว่ารัก
อยากประจักษ์..อยากได้ยิน..เช่นที่หมาย
อยากจะรู้..ฉันอยากรู้..อยู่มิวาย
อยากจะได้..ยินว่ารัก..อีกสักที....

เพื่อนแท้

เพื่อนแท้
เพื่อนทั่วไปไม่เคยเห็นคุณร้องไห้ เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาคุณเพื่อนทั่วไปจะไม่รู้ชื่อพ่อแม่ของคุณ เพื่อนแท้จะมีเบอร์ของท่านไว้ในสมุดจดโทรศัพท์ของเขาเพื่อนทั่วไปจะถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ เพื่อนแท้จะมาแต่วันเพื่อช่วยเตรียมงานเพื่อนทั่วไปอยากคุยกับคุณถึงปัญหาของเขา เพื่อนแท้อยากช่วยปัดเป่าปัญหาของคุณออกไปเพื่อนทั่วไปจะพิศวงในเรื่องโรแมนติกเก่าๆ เพื่อนแท้สามารถเอาเรื่องนี้มาอำคุณได้เพื่อนทั่วไปเวลามาเยี่ยมคุณจะทำตัวเยี่ยงแขก เพื่อนแท้จะตรงรี่ไปเปิดตู้เย็นและบริการตนเองเพื่อนทั่วไปคิดว่ามิตรภาพจบลงเมื่อเกิดการทะเลาะถกเถียง เพื่อนแท้รู้ดีว่านั่นจะมิใช่มิตรภาพ จนกว่าคุณได้เคยวิวาทกันเพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงคุณตลอดไปเพื่อนทั่วไปจะอ่านข้อความนี้แล้วโยนลงถังขยะ เพื่อนแท้จะเฝ้าส่งต่อๆไป จนกว่าจะมั่นใจว่ามันได้ถึงมือผู้รับ ส่งผ่านให้ใครก็ได้ที่คุณห่วงใย หากคุณได้รับมันกลับมา นั่นหมายว่าคุณได้พบเพื่อนแท้แล้ว

ผญา

คำผญา
***นางเอ๊ย ที่เพิ่นว่าให้ญิงเอาตีนสิ่นผืนแพรที่เนานุ่งหมายประสงค์มาดมุ่งให้งามแท้แก่สตรีคันแม่นซูมื้อนี้กะหมายว่ากางเกงนำบ่อให้ทำเกาะแกะกวนยั่วยวนชายท้าวให้เป็นสาวสมเพี้ยงเสมอเพียงพร้อมพร่ำสมกับคำเพิ่นเว้าโบราณท้วงกล่าวสอน นั้นแหลว ฯ
***โอนอ..นางเอ๊ย..บ่อมักอ้าย ซังหลายอย่าฟ้าวว่าเด้อบาดฮ่าเป็นแม่ฮ้างน้อย ยังสิเว้าพี่ทิดศรี...ขาโอเด๋..อ้ายนี่แข่นอั้งปั้ง เสมอดังหัวกลอย...ตั้งแต่คอยหัวมัน.กะบ่อมีเสียมซ้วน ...ว่าอยากซวนโตเจ้ามาเอาไปหมกแหน่ พอได้แผ่พี่น้อง ลุงป้าแจกปัน นั้นแหลว......โอนอ...นางเอ๊ย คันแม่นคึดฮอดอ้าย อยากสิจ่ายทางผญา ให้พะอวนแวมา นั่งเฮือนมหาพี้เพิ่นใจดีอยู่ตั้วน้องคันเฮาสองหมั่นแน่ หาบทกลอนโจทย์แก้ มาสู่ใส่กัน เบิ่งดู๋...........
***โอน้อ....อ้ายศรีเอ๊ย....คือมาวาจาต้าน หวานลมให้สาวส่า...แท้น้อ....คันแม่นอ้ายว่างเว้น ให้เทียวโค้งแวะมา ดู๋ดู๋ แหน่เด้อ...
***คำแพงเอ๋ย..........ความมักความฮักมาแล่นกุ้มมันคือสุ่มงุมหัวความมักความฮักมาพอ ๆ คือกะทองุมไว้ในหัวใจของบักอ้ายยาอสิไปหานางทุกเซ้าค่ำอยากไปนั่งนำใกล้ ๆ บอกนางน้องว่า...ฮักหลายอ้ายนี่เปรียบคือจอกลอยน้ำฮากหยั่งบ่ถึงดินไหลเวินไปเวินมาฮอดบ่ดอกเครือค้างว่าสิไหลมาข่างหม่อมพะนางสิได้บ่คนรูปบ่หล่อคือจั่งบักอ้ายกะกินเข่าบ่ายกบตั่วละคำ
***ไผว่าเวียงจันทร์เศร้าสาวพนางอย่าฟ้าวว่าป่าไผ่ยังส้ วยล่วยป่ากล้วยยังส้ายล่ายสิไปเศร้าบ่อนได
***เกี้ลยงออดหลอด ปลอดอ้อยซ้อยเสมอดั่งตองตัดผัดแต่เป็นบ่าวมากะบ่มีเมียซ้อน ผัดแต่เป็นกอขึ้นบ่มีเครือสิเกี้ยวอุ่มผัดแต่เป็นพุ่มไม้เครือเกี้ยวกะบ่มี นางเอ้ยยยยยยยยย
***อ้ายยาตีแถลงเว้า เอาเลามาจักตอกสอยบอถืกข้อส่อบอถืกป้อง มันสิเสี่ยวไสมื้อ เด้อ้ายเอ๋ย
***หึยย หาวา แม่นบ่น้อ บอแมนอ้ายมีเมียแล้วนอนซ้อนบอนนำกันแล้วมาหาปากหวานไส่นางบ้อน้ออ้ายคันเว้าบอจริงใจแล้ว ยาเว้ากะตามสางคันบอปรารถนาแล้ว นางแก้ว กะบอจา ดอกอ้ายเอ๋ย

วันพฤหัสบดีที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ไม่มีความคิดเห็น:

pengporn pimpasaeng MAIJUNG

พื้นหลัง

อาจารย์ผู้สอน

ปฎิทิน

ผู้ยิ่งใหญ่

เศรษฐกิจพอเพียง

วันแห่งความสำเร็จของพี่ชาย

ดาราที่โปรด

มองตา

มองต่างมุม

กลอนหวาน

กลอน

เพื่อนแท้

ผญา

คลังบทความของบล็อก

เกี่ยวกับฉัน

cursor